Δευτέρα 4 Μαΐου 2015

Βασιλική Μελισουργού - Μια σκεπτόμενη μέλισσα στον άνεμο

Βασιλική Μελισουργού - Μια σκεπτόμενη μέλισσα στον άνεμο






Την ποίηση την αγάπησα από τα μαθητικά μου χρόνια, κι ασχολήθηκα, κάποτε, ενεργητικά(γράφοντας) μαζί της(αλλά αυτό, είναι μια άλλη ιστορία).  Έκτοτε με συντροφεύει, αλλά και με έχει κάνει ευαίσθητο στο να μου αγγίζουν χορδές ποιητικές γραφές, κυρίως(αφού πλέον έχω διαβάσει τους περισσότερους κλασικούς ποιητές) νέων δημιουργών.

Το ιντερνέτ και το φέις, μόνο σε κάτι τέτοια έχει τα καλά του(γιατί, κατά τα άλλα, η ανωνυμία που προσφέρει, απελευθερώνει τα πιο άγρια ένστικτα του ανθρώπου), διότι σε γνωρίζει με – από την πλευρά σου τουλάχιστον – αδερφές ψυχές σε κάτι το κοινό, στην περίπτωσή μας την ποίηση.

Κάπως έτσι έγινε και με τη, νέα και πολλά υποσχόμενη ποιήτρια, Βασιλική Μελισουργού. Γίναμε φίλοι στο φέις, ανακάλυψα τα ποιήματά της, με άγγιξαν και τις πρότεινα μια συνέντευξη στο δημοσιογραφικό μου μπλογκ(TA- SOS), έτσι απλά.

Η κουβέντα μας, τα λόγια της δηλαδή, είναι γεμάτα ευαισθησία, ψυχή, ευθύτητα, δυναμικότητα κι αισιοδοξία. Μιλήσαμε, φυσικά, για την ποίηση, και τα όσα καινούρια μας ετοιμάζει, αλλά – νησιώτες κι οι δύο – ανοιχτήκαμε στο πέλαγος, μιλώντας, για τη ζωγραφική, το ραδιόφωνο, το ψάρεμα, τις πολεμικές τέχνες, τις μοτοσυκλέτες και κυρίως για τη ζωή, που βασικό συστατικό της είναι ο έρωτας.  Αυτό είναι κι η Βασιλική Μελισουργού, ένα ερωτικό πλάσμα(με την έννοια της ιδιαίτερης αγάπης και του πάθους που την κατέχει με ό,τι καταπιάνεται), που ρουφάει τη ζωή και την αποτυπώνει, διάφανη και με την ενέργειά της, στα ποιήματά της, τα οποία, διαβάζοντάς τα, σου δίνουν ζωή.

Αρκετά έγραψα εγώ, εξάλλου ο καθένας βγάζει τα «δικά του» από μια συνέντευξη, όπως κι από μια ποιητική συλλογή. Σας αφήνω να γνωρίσετε αυτήν την σκεπτόμενη μέλισσα του ανέμου του ποιητικού μας τοπίου.







- Βασιλική, έχεις σπουδάσει οικονομικά κι εργάζεσαι ως τραπεζικός υπάλληλος. Να φανταστώ ότι έγραφες ποιήματα από μικρή και το πέρασμά σου από τα οικονομικά στην ποίηση, ήταν απόφαση «ενός τσιγάρου δρόμου»; 



- Έχω σπουδάσει οικονομικά κι εργάζομαι ως τραπεζικός υπάλληλος τα τελευταία οκτώ χρόνια του βίου μου. Τα οικονομικά ήρθαν στη ζωή μου απ'το πουθενά, το ίδιο και η ποίηση. Έχουν όμως <<πακέτα δρόμου>> διαφορά, διότι, όπως έχω γράψει και στις αποχρώσεις μου, " Οι αριθμοί με μεγαλώνουν, οι λέξεις με κάνουν να θέλω να μεγαλώσω".
Η ποίηση για μένα είναι ζωή, είναι λόγος ύπαρξης. Τα οικονομικά είναι για βιοποριστικούς λόγους, δεν ήθελα ποτέ να κάνω καριέρα και να γίνω πλούσια μέσα από τη δουλειά• και λέω δουλειά κι όχι εργασία.




- Ποιες είναι οι ποιητικές σου καταβολές κι οι αγαπημένοι σου ποιητές;


     
- Καταβολές!!!!!! Θα έλεγα πως οι ποιητικές μου καταβολές προέρχονται από Έλληνες ποιητές, που, εν τέλει, ανακαλύπτω, πως είτε αφαίρεσαν τη ζωή τους, είτε το νήμα της ζωής τους κόπηκε πολύ νωρίς.
Μιλάω για τον Κωνσταντίνο Καρυωτάκη, τη Μαρία Πολυδούρη, την Κατερίνα Γώγου. Επίσης θα έλεγα ότι έχω επηρεαστεί ιδιαίτερα από Γάλλους και Ισπανούς ποιητές. Αυτοί που ανάφερα παραπάνω είναι σαφώς αγαπημένοι μου ποιητές, αλλά θα επιθυμούσα να προσθέσω και τον Αρθούρο Ρεμπώ, τον Φρανσουά Μαρί Αρουέ,
- κοσμοξακουσμένος με το ψευδώνυμο Βολταίρος - η Ρωσίδα ποιήτρια Άννα Αχμάτοβα και για να κλείσω, γιατί στο μου αρέσει δεν έχω τελειωμό• θα πω τον αγαπημένο μου όλων των ξένων ποιητών, τον Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα.







- Έχεις νησιώτικη καταγωγή(από τη Νάξο). Το νησί κι η θάλασσα λειτουργούν ως «τοπία έμπνευσης» στην ποίησή σου;



- Η καταγωγή από τη μεριά του πατέρα μου είναι από τη Νάξο. Εγώ γεννήθηκα και μεγάλωσα στο "Χάος", και λέω χάος γιατί όχι μόνο χάνεσαι στην Αθήνα, αλλά αρχιτεκτονικά αν την δεις από ψηλά, είναι πραγματικά ένα χάος κι ως προς την δόμησή της. Το νησί Τάσο, είναι τα οστά μου και η θάλασσα το πετσί μου, βάλε μέσα στα συστατικά μου αρκετή τρέλα, μπόλικο "αλάτι" πολλά μπαχαρικά και πολύ συν - αίσθημα και θα καταλάβεις ποια είναι τα "τοπία" και ποια τα "αίτια" της έμπνευσής μου.









- Το επώνυμό σου είναι Μελισσουργού(είναι καλλιτεχνικό ή το πραγματικό σου;) κι η πρώτη σου ποιητική συλλογή έχει – νομίζω, όχι τυχαία - τον τίτλο «Εγώ, η μέλισσα». Πιστεύεις ότι η διαδικασία δημιουργίας ενός ποιήματος, είναι όπως της μέλισσας με το μέλι; 



- Το επίθετό μου, είναι Μελισσουργού. Θα ήθελα όμως να σου αφηγηθώ τη σύντομη ιστορία του επιθέτου μου. Ο προπάππους του παππού μου ήταν πρόσφυγας στο Αιβαλή της Σμύρνης, κι έφυγαν από εκεί, αναζητώντας μία νέα αρχή στην πατρίδα μας τη Νάξο. Το επίθετο μας τότε ήταν Παπαϊωάννου, αλλά εξαιτίας της ύπαρξης πολλών με το επίθετο Παπαϊωάννου και της σύγχυσης που δημιουργούσε, ο προπάππους του πατέρα μου. επειδή ασχολούνταν με τα μελίσσια, άλλαξε το επίθετο του και το έκανε Μελισσουργός. Επομένως εδώ και αρκετά χρόνια έχουμε την τιμή να δανειζόμαστε από τις μέλισσες το άκουσμά μας.
Την πρώτη μου ποιητική συλλογή συνειδητά και χωρίς δεύτερη σκέψη, την ονόμασα << Εγώ, η μέλισσα>>. Η μέλισσα είναι ένα ον που το θεωρώ πολύ δημιουργικό και την έχω πολύ ψηλά μέσα στο κεφάλι μου. Όσο για τη διαδικασία ενός ποιήματος, δεν το θεωρώ διαδικασία, είναι απλά κάτι που εγκυμονεί μέσα στο μυαλό και πλέον φτάνει η ώρα του να βγει στον έξω κόσμο. Ίσως, κάποιες φορές είναι γλυκό σα μέλι το αποτέλεσμα, υπάρχουν όμως κι άλλες που ... τόσο ο τοκετός όσο και το αποτέλεσμα πονάει πολύ και δεν έχει καμία γλυκά.








- Στίχους – για τραγούδια - έχεις γράψει ή έχεις σκεφτεί να δοκιμάσεις να γράψεις;


- Στίχους για τραγούδια έχω κάνει προσπάθεια να γράψω... Τα αποτελέσματα θα τα δούμε στο μέλλον.










- Το δεύτερο ποιητικό βιβλίο σου έχει τον τίτλο «Το λευκό κι οι αποχρώσεις του». Η πρόσφατη κινηματογραφική ταινία «Οι πενήντα αποχρώσεις του γκρι», του δίνει, νομίζω, μια ώθηση και το κάνει ξανά επίκαιρο. Έχοντας πολλά ερωτικά -συναισθηματικά στοιχεία(όπως κι όλη η ποίησή σου), τι ρόλο, θα έλεγες, πως παίζουν οι «αποχρώσεις» στον έρωτα; Και γιατί επέλεξες το λευκό κι όχι το κλασικό κόκκινο ερωτικό; 




- Η δεύτερη ποιητική συλλογή, φέρει τον τίτλο «Το λευκό και οι αποχρώσεις του». Όταν σκέφτηκα να του δώσω αυτόν τον τίτλο δεν είχα εις γνώση μου την ύπαρξη του μυθιστορήματος, "Οι πενήντα αποχρώσεις του γκρι" κι όταν κάποιοι φίλοι μου, μου κάνανε συσχετισμό, τους είπα σθεναρά ότι δεν έχει καμία σχέση το ένα με το άλλο. Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο, ούτε έχω δει την ταινία ακόμα, οπότε δεν ξέρω ουσιαστικά με τα δικά μου μάτια περί τίνος πρόκειται. Όσο για την ώθηση, δεν πιστεύω πως οι άνθρωποι που απευθύνεται το έργο "Οι αποχρώσεις του γκρι", είναι και απαραίτητα φίλοι της ποίησης. Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι οι Έλληνες που διαβάζουν ποίηση είναι λίγοι έως και ελάχιστοι ως προς το σύνολο. Η ποίηση θέλει παίδεμα του μυαλού και οι περισσότεροι δεν έχουν τη διάθεση να παιδεύουν το μυαλουδάκι τους. Πολλοί πάλι πιστεύουν ότι δεν τους προσφέρει κάτι, γιατί πολύ απλά δε θέλουν να της δώσουν την ευκαιρία που της αξίζει. Οι αποχρώσεις στον έρωτα λαμβάνουν τεράστιο χώρο, θα τις έβαζα μάλιστα ίσια και όμοια με τις μυρωδιές. Γράφω στο ομώνυμο ποίημα του τίτλου του βιβλίου μου: << Ποθώ να γίνω το λευκό σου και όλες οι αποχρώσεις του>>. Διότι πάνω σε έναν λευκό καμβά ακουμπάνε όλα τα χρώματα, χωρίς να χάνουν καθόλου από τη δυναμική τους. Το λευκό είναι αγνό, είναι αθώο, γι' αυτό πάνε όλα τα χρώματα και το πληγώνουν. Στον δικό μου ψυχικό κόσμο ο έρωτας δε θα μπορούσε με τίποτα να είναι κόκκινος, δε θα μπορούσε διότι το κόκκινο συμβολίζει τον θυμό, την ωριμότητα. Ο έρωτας δεν είναι ώριμος είναι τρελός, φοράει λευκό ζουρλομανδύα, ένα πράγμα! Από την άλλη το κόκκινο συμβολίζει την αγάπη και μην μπερδευόμαστε, άλλο έρωτας και άλλο αγάπη. Όχι, ο έρωτας είναι λευκός εν κατακλείδι• και αν του έδινα άλλη μια ευκαιρία το πολύ πολύ να τον όριζα ως πορτοκαλί, δίχως ιδιαίτερο λόγο, απλά και μόνο γιατί το πορτοκαλί είναι το αγαπημένο μου χρώμα και ο έρωτας επίσης είναι το αγαπημένο μου συναίσθημα.









- Σε όλη την ποίησή σου κυριαρχεί η υπαρξιακή, συναισθηματική και ερωτική πλευρά του ανθρώπου αν τα «αναγιγνώσκω» σωστά. Αλλά θα ήθελα η ίδια να μου δώσεις το «ποιητικό σου στίγμα», καθώς κι έναν «υπότιτλο περιεχομένου» για τις δυο ποιητικές σου συλλογές που κυκλοφορούν. 




- Δεν θα σε διαψεύσω, διότι ορθά καταλήγεις στο συμπέρασμα αυτό. Πιστεύω ότι ερμηνεύοντας κάποιος τις ποιητικές μου συλλογές θα έβγαζε ακριβώς το ίδιο συμπέρασμα. Είμαι πεπεισμένη, και από σχεδόν το 98% του πληθυσμού της γης, πως ο έρωτας είναι η κινητήρια δύναμη, είναι λοιπόν εύλογο στα 35 μου να με απασχολεί έντονα αυτό το υπέροχο συναίσθημα. Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να μιλήσω τόσο νωρίς ξεκάθαρα για το ποιητικό μου στίγμα, αλλά μιας και αναφερόμαστε στα σημάδια, που προσωπικά εμένα μου αρέσουν στο έπακρο, θα σου έλεγα ότι τα ποιήματά μου αφήνουν βιώματα, συναισθήματα και αλήθειες, στο τώρα τουλάχιστον. Ο υπότιτλος που θα έβαζα στις ποιητικές συλλογές μου που κυκλοφορούν θα ήταν : " Μέσα από τα μάτια της ψυχής μου".









- Εκτός από τα ποιητικά σου βιβλία, υπάρχει κι η προσωπική σελίδα σου(«Μελισσουργού Βασιλική - Συγγραφέας») στο ιντερνέτ. Ήθελες, με τη δημιουργία της, να υπάρχει μια ζωντανή επαφή με τους αναγνώστες σου;




- Το Ίντερνετ πλέον είναι σημαντικό εργαλείο, τόσο στην καθημερινότητά μας όσο και στην προβολή του έργου μας. Θεωρώ πως εκ πρώτης όψεως δίνω τη δυνατότητα και μου δίνεται και εμένα η ευκαιρία να με γνωρίζει ο κόσμος και να τον γνωρίζω. Είμαι παρά πολύ απλός άνθρωπος και γενικώς μου αρέσει να έχω επαφή με τους αναγνώστες μου, να μου λένε τις απόψεις τους για το έργο μου και να είναι δίπλα μου και να είμαι δίπλα τους, (ο καθένας με τον τρόπο του).









- Παράλληλα με την ποίηση εξασκείς και μια άλλη τέχνη, ζωγραφίζεις. Δίνεις χρώμα στους στίχους σου; Ή, παρουσιάζεις εκφραστικές σου πλευρές με τις εικόνες αντί με τις λέξεις;




- Η ζωγραφική είναι κάτι που κάνω καθαρά ως χόμπι. Μου αρέσει να αφήνω τη φαντασία μου πάνω σε έναν καμβά. Θα έλεγα ότι εν ψυχρώ εκτελώ τα χρώματα, διότι η πείρα μου σε αυτό αρκείται μόνο στο να μπορώ να θαυμάζω εξαίσια έργα πραγματικών ζωγράφων. Βέβαια, η αλήθεια είναι, ότι υπάρχουν στην κατοχή μου πίνακες που έχω εκτελέσει κατ'ιδίαν και τους έχω στιγματίσει με ανεξήγητα μπερδεμένα χρώματα και στίχους μου. Πάντως πέρα από τον αυτοσαρκασμό θέλω να αναφέρω ότι το χόμπι της ζωγραφικής είναι κάτι που ηρεμεί απίστευτα το μυαλό μου.








- Μας ενημερώνεις, στο βιογραφικό σου, ότι ασχολείσαι με το ερασιτεχνικό ψάρεμα. Θα πρέπει να έχει ένα ιδιάζοντα ρόλο στη ζωή σου, το χόμπι σου αυτό, αφού έχει μια θέση στο βιογραφικό σου.




- Το ψάρεμα είναι ένα χόμπι, που έχω κληρονομήσει από τον πατέρα μου. Έχει το εξής μοναδικό αυτό το χόμπι• δε με έχει κάνει να το βαρεθώ ποτέ, δε με έχει κουράσει. Αναπολώ στα εφηβικά μου χρόνια, τότε που μετά μανίας πάσχουσα να γνωρίσω τη νυχτερινή ζωή, είχε τύχει να γυρίσω σπίτι στις 5 τα ξημερώματα και να συναντήσω στην πόρτα τον πατέρα μου και τον θείο μου (τον μακαρίτη), οι οποίοι ετοιμάζονταν να πάνε για ψάρεμα και τους είπα να με περιμένουν πέντε λεπτά να αλλάξω ρούχα για να πάω μαζί τους. Μου άρεσε τόσο πολύ, που θυμάμαι ότι έμεινα άυπνη όλη μέρα. Στο τώρα όμως, με αφορμή την αγάπη μου για το ψάρεμα, κατόρθωσα και αγόρασα ένα μικρό στούντιο κοντά στα θαλασσινά ύδατα για να μπορώ να ψαρεύω, οπότε κατορθώνω να δραπετεύσω εκεί. Το ψάρεμα, το λατρεύω γιατί είναι μια διαδικασία που με ενώνει με την αγωνία και το άγνωστο. Πιο πάνω σου εκμυστηρεύτηκα πως η ζωγραφική ηρεμεί το μυαλό μου, το ψάρεμα όμως, ηρεμεί την ψυχή μου.









- Σε βλέπω, σε πολλές φωτό σου, καβαλάς, μηχανές μεγάλων κυβικών! Είσαι μια μοναχική καβαλάρισσα;! 




- Έχω τη μανία να με μαγεύει ότι έχει να κάνει με την ελευθερία και τον αέρα. Την τρέλα με τις μηχανές, γιατί πρόκειται περί τρέλας, τη γνώρισα από έναν φίλο μου. Δυστυχώς, τη μηχανή μεγάλου κυβισμού, που είχα, την πούλησα και τη θέση της πήρε ένα σκούτερ μεσαίου κυβισμού (είπα να σοβαρευτώ για λίγο καιρό!). Είμαι όντως μοναχική καβαλάρισσα, αν και πολλές φορές, φίλες και φίλοι μου, μου ζητάνε να τους πάω βόλτα, σπανίως το κάνω όμως, μονάχα όταν δε μπορώ να το αποφύγω! Επιθυμώ μοναξιά στην τρέλα τούτη. Πιστεύω ότι η μόνη τρέλα που δικαιώνει το δικάβαλο είναι ο έρωτας, και τον έρωτα, έχω τον τρόπο να τον κουβαλάω παντού. Αρέσκομαι να τρέχω στον άνεμο και να φωνάζω ή να τραγουδάω και να μη μπορεί να με ακούσει κανένας, νιώθω έτσι για λίγο την αναρχία στο αίμα μου.








- Είσαι ραδιοφωνική παραγωγός στο «Feilings Radio». Ποιο είναι το περιεχόμενό της και ποια η σχέση σου με το ραδιόφωνο και τον (ραδιοφωνικό) λόγο;  



- Το ραδιόφωνο είναι ένα Μέσο που με γοητεύει από πιτσιρίκα και δεν το απαρνούμαι ποτέ. Κάνω στο feelings Radio κάθε Πέμπτη μια εκπομπή που την έχω ονομάσει <<Δίχως Λογική>>. Διαπραγματεύεται την τρέλα των συναισθημάτων μας και ενίοτε υπάρχουν και διάφορα θέματα με τα οποία καταπιάνομαι. Η σχέση μου με το ραδιόφωνο είναι πολύ πρώιμη, γι' αυτό από τη μεριά μου θέλω να της δώσω την ευκαιρία να καρποφορήσει. Πάντως είναι κάτι που το κάνω με αγάπη και πιστεύω πως θα με αγαπήσει και αυτό κι οι ακροατές μου.









- Σε αρκετούς το άκουσμα «πολεμικές τέχνες» τρομάζει. Εσύ είσαι αθλήτρια πολεμικών τεχνών, απ’ ότι διαβάζω στο βιογραφικό σου. Πως συνάδουν και συμπορεύονται, μέσα σου, η δυναμικότητα που απαιτούν οι πολεμικές τέχνες με την ευαισθησία της ποίησης; Ή, για να το θέσω αλλιώς, βάλε μου εσύ τους κατάλληλους επιθετικούς προσδιορισμούς στις πολεμικές τέχνες και την ποίηση και αποκάλυψέ μου τον αρμό τους. 



- Εγώ, προσωπικώς, δε θα έβρισκα λόγο να με τρομάζει το άκουσμα ότι κάποιος κάνει πολεμικές τέχνες και θα σου εξηγήσω το γιατί. Οι νοήμονες άνθρωποι που ασχολούνται με τις πολεμικές τέχνες, αποκτούν μέσα από αυτές αυτοπειθαρχεία, ισορροπία, συντονισμό, αντανακλαστικά, ταχύτητα, ευελιξία, αντοχές και περισσότερη δύναμη. Μέσα από το άθλημα αυτό μπορείς να ανακτήσεις αυτοπεποίθηση, μαθαίνεις να σέβεσαι και να σε σέβονται. Εγώ ξεκίνησα με τις πολεμικές τέχνες στα έξι μου και τολμώ να πω ότι οι πολεμικές τέχνες δεν είναι για μένα μόνο αθλητισμός, αλλά ολόκληρο σχολείο. Μη ξεχάσω να αναφέρω το σπουδαίο που απόκτα κάποιος επιλέγοντας αυτό το άθλημα• αναπτύσσει σε μεγάλο βαθμό τη κιναισθησία του.
Η ποίηση είναι φτιαγμένη από ατσάλι μέσα μου, άρα είναι εξίσου δυνατή, έχει δυναμισμό στην ψυχή μου. Ξεκάθαρη και ακέρια σε όλο μου το είναι. Συνάντησα στο διάβα μου τα αγγελικά της φτερά και με ξαλάφρωσαν. Κοίταζα από μικρή κάποια να έρχεται, στα 16 μου, μου έδωσε δώρο τη φαντασία. Το διπλανό απάγκιο των ψυχών των συνανθρώπων μου, έπαψε να είναι διπλανό, έγινε ένα με το δικό μου.
Μοναδικές οι πολεμικές τέχνες, στολισμένες από υπέροχες τεχνικές, που κάνει το σώμα λάστιχο, τις αγαπάς δίχως τελειωμό. Πάνω τους φιγουράρουν δέκα τουλάχιστον προτερήματα για τον αθλητή. Τις μαθαίνουμε μόνο για καλό. Κι αν κάποιος σου επιτεθεί, σου δίνουν τα εφόδια να αμυνθείς.
Το σημείο στο οποίο εφάπτονται αυτά τα δύο είναι το ρήμα "θέλω" και το ρήμα "αγαπάω". Τα θέλω και τα αγαπάω εξίσου, γιατί και τα δύο μου ευφραίνουν την ψυχή.









- Αυτό τον καιρό είναι υπό έκδοση η τρίτη σου ποιητική συλλογή, με τίτλο «Πυρ, γυνή και θάλασσα». Είναι μια ρήση ανδρική – μιας πατριαρχικής/ανδροκρατούμενης/θρησκευτικής κοινωνίας – που μειώνει κι υποβιβάζει τη γυναίκα, ενώ, παράλληλα την στοχοποιεί ως «κακό». Θα ήθελα το δικό σου πρίσμα και να μου πεις, πως επιλέχτηκε ως τίτλος και τι σηματοδότηση δίνει στο περιεχόμενο των νέων σου ποιημάτων.




- Έχει γράψει ο Μένανδρος "Θάλασσα και πυρ, και γυνή τρίτον κακόν". Είναι όντως μια ρήση που μας λέει ότι η γυνή είναι ένα από τα τρία θηλυκά κακά της φύσεως, υπάρχουν χιλιάδες φαντάζομαι• ενδεικτικά θα σου αναφέρω (τον σεισμό, τον τυφώνα, τον πόλεμο). Έτυχε απλά να μην έχει γραφτεί κάτι γι’ αυτά που να έχει μείνει τόσο έντονα  ή πιθανόν να έχει γραφτεί κι εμένα να μου διαφεύγει. Πέρα απ’ αυτό πιστεύω ακράδαντα, ότι όλα έχουν δύο όψεις, εγώ, λοιπόν σ'αυτή τη νέα μου συλλογή, που θα βγάλω, θα αναφέρομαι στο σύνολο αυτών. Ξέχωρα απ’ αυτό, η επιλογή του τίτλου είναι εντελώς από προσωπική ανάγκη και το χρωστάω σε μια ψυχή. Μέσα στο βιβλίο υπάρχουν 4 ποιήματα που αναφέρονται στον τίτλο της νέας συλλογής. Όσο για το τι διαπραγματεύεται, θα έλεγα, τον έρωτα, την αγάπη και επιπλέον διάφορα ανθρωπιστικά και κοινωνικά θέματα.








- Σε ποιους απευθύνεται σήμερα ένα ποιητικό βιβλίο; Ο Μίλτος Σαχτούρης, έλεγε ότι 3000 είναι αυτοί που ενδιαφέρονται πραγματικά για την ποίηση. Κι όμως, κοκορευόμαστε, ως έθνος και κράτος, για τον πολιτισμό μας. Μάλιστα τα δυο «Νόμπελ»(Σεφέρης - Ελύτης), αλλά – για να μην τα ξεχνάμε - και τα δυο «Λένιν»(Βάρναλης - Ρίτσος) τα πήραν ποιητές! Από την άλλη όμως, στον Μίλτο Σαχτούρη, το ελληνικό κράτος, έδινε τιμητική σύνταξη 600 ευρώ το μήνα! Ενώ στον προπονητή  Ότο Ρεχάγκελ - μετά την κατάκτηση του πανευρωπαϊκού ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος από την εθνική ομάδα μας το 2004 – του δόθηκε το ποσό των 800.000(!) ευρώ για την ανανέωση του συμβολαίου του για έναν μόνο χρόνο! Τελικά, είμαστε η Ελλάδα της ποίησης ή της μπάλας; 



- "Τὸ κεφάλι τοῦ ποιητῆ

Ἔκοψα τὸ κεφάλι μου
τό ῾βαλα σ᾿ ἕνα πιάτο
καὶ τὸ πῆγα στὸ γιατρό μου
-Δὲν ἔχει τίποτε, μοῦ εἶπε,
εἶναι ἁπλῶς πυρακτωμένο
ρίξε το μέσα στὸ ποτάμι καὶ θὰ ἰδοῦμε
τό ῾ριξα στὸ ποτάμι μαζὶ μὲ τοὺς βατράχους
τότε εἶναι ποὺ χάλασε τὸν κόσμο
ἄρχισε κάτι παράξενα τραγούδια
νὰ τρίζει φοβερὰ καὶ νὰ οὐρλιάζει
τὸ πῆρα καὶ τὸ φόρεσα πάλι στὸ λαιμό μου
γύριζα ἔξαλλος τοὺς δρόμους
μὲ πράσινο ἑξαγωνομετρικὸ κεφάλι ποιητῆ".


Με αυτό το ποίημα του Σταχτούρη θα ξεκινήσω την απάντηση μου. Κατ' εμέ η ποίηση είναι μια από τις ομορφότερες και αρχαιότερες τέχνες. Δυστυχώς, θα συμφωνήσω με τον μεγάλο Μίλτο Σαχτούρη, αυτοί που ενδιαφέρονται ουσιαστικά για την ποίηση είναι μειονότητα μπροστά στο πληθυσμό της χώρας μας. Το κακό με τους Έλληνες είναι ότι δεν ενδιαφέρονται να ασχοληθούν με την τέχνη, βολεύονται με την τηλεόραση και την εύκολη διασκέδαση, την διασκέδαση που δε βάζει τον εγκέφαλο σε ιδιαίτερη λειτουργία. Είναι δύσκολο να γράφεις ποίηση, να εκθέτεις την ψυχή σου και να σου ζητάνε να την πληρώσεις κιόλας. Όμως, γνωρίζουμε πως είμαστε στη χώρα που όλα πληρώνονται, είτε σε είδος, είτε με ευρώ. Η ενόχλησή μου από όλο αυτό είναι τεράστια, <<είθισται να πληρώνουν οι ποιητές>>, μου είπε πρόσφατα ένας εκδότης, καθώς αναζητούσα πού θα εκδώσω την τρίτη ποιητική συλλογή μου• και όταν ρώτησα "γιατί", μου απάντησε: <<γιατί υπάρχουν πολλά ψώνια που πιστεύουν ότι γράφουν ποίηση και είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν ώστε να εκδώσουν τη δική τους συλλογή, έτσι λοιπόν – συνέχισε -  παίρνει και τους αξιόλογους η μπάλα>>. Η ποίηση σήμερα λοιπόν απευθύνεται σε λίγους και να σου πω την αλήθεια, έχω αρχίσει να πιστεύω οτι αν π.χ το σύνολο που διαβάζουν ποίηση είναι 5000 ψυχές, οι 2000 από αυτές γράφουν κιόλας είτε καλά, είτε μέτρια, είτε άσχημα. Άρα, θα έλεγε κάνεις ότι είναι ένας "φαύλος κύκλος".
Από την άλλη υποστηρίζω τη ρήση " νους υγιής εν σώματι υγιεί " γιατί μην ξεχνούμε πως η (μπάλα - ποδόσφαιρο) είναι αθλητισμός και δυστυχώς ο υγιής αθλητισμός και πρωταθλητισμός χωλαίνει επίσης στη χώρα μας.
Με την κατάκτηση του πανευρωπαϊκού κυπέλλου ξεχύθηκαμε όλοι στους δρόμους. Το 1979 όμως που πήρε το Νόμπελ ο Ελύτης, ποιος νοιάστηκε;
Εν Ελλάδι κανείς ποιητής δε πρόκειται να ζήσει από την Τέχνη του, ενώ η τέχνη του να κλοτσάς καλά μια μπάλα μπορεί να σου δώσει πλούτη να ζήσουν δέκα γενιές. Κλείνοντας θα αφήσω μια αύρα πόνου για τους πραγματικούς καλλιτέχνες αυτής της χώρας, γιατί υπάρχουν παρά πολύ αξιόλογοι καλλιτέχνες, που επειδή δεν ασπάστηκαν το σύστημα, αργοπεθαίνουν στο περιθώριο. Όχι, Τάσο, δεν είμαστε η Χώρα της μπάλας, ούτε της Ποίησης (και γιατί να τα βάλουμε με την επίσης " πουλημένη στην Ελλάδα στρογγυλή Θεά"; Δε βρίσκω την αιτία). Είμαστε η Χώρα της διαφθοράς και του βολέματος. Και αν η Νατάσα Θεοδωρίδου λέει " για ποια αγάπη μου μιλάς;", εγώ, θα το διαφοροποίησω και θα το κάνω ..... " Για ποια Ελλάδα μου μιλάς; ".








- Βασιλική ποιο είναι το ποιητικό μότο της δικής σου ζωής, που θα μπορούσε να τιτλοφορήσει τη συνέντευξή μας;



- Μια σκεπτόμενη μέλισσα στον άνεμο.








Επισκεφτείτε:


https://www.facebook.com/pages/%CE%9C%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%8D-%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AE/1551485611776713?ref=profile





Τάσος Καραντής

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου